تفاهم نامه توسعه همکاری های گردشگری ایران و صربستان امضاء شد. این یعنی "میهمان داریم".
پیش از این خبر تفاهم نامه توسعه همکاری های گردشگری بین ایران و فرانسه امضا شد را خواندیم و باز هم خواندیم با ایتالیا تفاهم شد. نام اتریش دیگر روز به عنوان طرف تفاهم گردشگری ایران، روی خروجی خبرگزاری ها قرار گرفت.
دگرباره خبرنگارها دست به کار شدند تا این تیتر را با جایگزینی عمان به عنوان طرف تفاهم نامه گردشگری بنویسند و ... این یعنی "میهمان "داریم. حتی مشابه تفاهم نامه بین ایران و دیگر کشورها دارد بین استان های ما با استان های کشورهای همسایه امضا می شود و این باز هم یعنی اینکه "میهمان داریم". قلم هایی که به کار امضا پای تفاهم نامه ها هستند این را به آواز بلند می گویند. آوازی که هزار البته باید به گوش دیگر بخش ها هم برسد و همه وظایف خود را درست انجام دهند که "ایران میهمان دارد".
پذیرایی از میهمانان ایران هم در قدم اول وظیفه همه بخش های حکومتی است و در گام دوم بسیج همه امکانات خدماتی-گردشگری را می طلبد و در گام سوم، همه مردم را به یاری می خواند که میهمانان ایران میهمان همه بخش ها و از همه مهم تر میهمان مردم هستند. مردمی که به شناسنامه تاریخی تمدن، عمر از هفت هزار سال افزون کرده اند. مردمی که به لحاظ برخورداری از فرهنگ ملی به اسلامی غنی شده، هزار حرف دارند برای گفتن و البته دو گوش برای شنیدن. هزاران میراث و اثر و جاذبه دارند برای به چشم کشیدن و البته دو چشم هم دارند برای دیدن.
وقتی معادله این است، گردشگری هزار بار بیش از آنکه تهدید باشد، فرصت است. یک فرصت ناب که در جای خود یک "نعمت" بزرگ هم هست. شکرانه نعمتی چنان، برنامه ریزیی "نه چنین" است بلکه با همه وجود و همه ظرفیت باید پا به میدان گذاشت که "شکر نعمت" حضوری چنین را می طلبد.
واقعیت سرشار از حقیقت و به تجربه در آمده هم این را می گوید و در ضرب المثل فارسی هم می نشیند که؛ "شکر نعمت، نعمتت افزون کند." چنین هم می کند که این نیز ترجمانی از آیه خداوندی است که "وان شکرتم لازیدنکم..." بله شکرانه هر نعمت باید از جنس آن نعمت باشد. وقتی خداوند هزار جلوه ناب در این خاک به ودیعت گذاشته است. وقتی این ملک به افتخار بر پهنه تاریخ نشسته است. وقتی هنر همزاد مردمان این دیار است وقتی ...
باید که همه جهان را به تماشای این گنج پرشکوه خواند. باید خلق خدا را به تجلیات حضرت دوست خواند. باید گردشگری را صنعتی دینی شمرد که فرصت تماشا و تامل در "صنع" خداوند را فراهم می کند. به باور من آنانی که گردشگری را جز این می دانند در شناخت قدرت فرهنگ اسلامی-ملی ما باید بیشتر مطالعه کنند. ما قوی تر از آنیم که در نگاه و گذر دیگران آسیب بینیم ما می توانیم دست دیگران را بگیریم و بر سفره حقیقت ها بنشانیم.
من "پارازیت" های حوزه گردشگری را قابل توجه نمی دانم و باور دارم همه ما باید آماده باشیم چون در "پساتحریم" خیلی ها خواهند آمد. امضای تفاهم نامه های سلسله وار هم این را می گوید که به زودی "میهمان داریم" خیلی هم "میهمان داریم.
