بررسی و مستندسازی غار-دژ اسپهبَد خورشید، منحصر به فردترین استحکامات دفاعی تبرستان و شاهکاری از ساختار معماری دفاعی دوره ساسانی در بلندترین طاق طبیعی دنیا به منظور حفظ این اثر در حال انجام است.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، سامان توفیق سرپرست هیأت «بررسی و مستندسازی باستان شناسی غار-دژ اسپهبَد خورشید شهرستان سوادکوه مازندران» با اشاره به اهمیت محور دوآب-خطیرکوه از منظر تاریخی، فرهنگی و طبیعی تصریح کرد که آثار ارزشمندی همچون «غار-دژ اسپهبَد خورشید»، «غار-دژ کیجاکِرچال»،«غار-دژ کِیلی»، «غار آیینی چِلّه خانه»، «دژ باجگیران، «قلعه کَنگلو» و «دربند باستانی کولا» در این محور قرار گرفته است.
توفیق افزود: به منظورشناسایی، معرفی، اقدامات پژوهشی باستان شناسی و حفاظتی، جلوگیری از بروز آسیب ها و تخریب های منظری و کالبدی حاصل از فعالیت های معادن، فعالیت های عمرانی و راهسازی، پروژه ای با نام«بررسی، مستندنگاری و ساماندهی محور تاریخی-فرهنگی و طبیعی دوآب-خطیرکوه» در استان مازندران، توسط اداره کل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری استان مازندران به سرپرستی وی تعریف شده است.
او تصریح کرد که در فاز نخست این پروژه، طرح «بررسی و مستندسازی باستان شناسی غار-دژ اسپهبَد خورشید» با مدیریت وی و مشاوره راهبردی علیرضا سرداری زارچی زیر نظر پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری تعریف شده است. غار-دژ اسپهبَد خورشید، منحصر به فردترین استحکامات دفاعی تبرستان بوده که شاهکاری از ساختار معماری دفاعی دوره ساسانی است و در طاقی طبیعی با دهانه 95 × 85 متر که بلندترین طاق طبیعی دنیاست، جای گرفته است.
به گفته توفیق، اوج نبوغ و دانش معماران ایران باستان، یک طاق طبیعی را به دژ ی تمام عیار تبدیل کرده است به نحوی که ساختارهای معماری پلکانی و قائم بسیار مستحکمی در دو جناح قوس طاق جای گرفته و دو مسیر سنگ و ساروجی برجای مانده، این تأسیسات را بهم مرتبط می کرد.
این باستان شناس دوره تاریخی با اشاره به اینکه تقریبا عمده ساختارهای بی نظیر این غار-دژ در ارتفاعی بلند بنا شده اندتصریح کرد: برای دسترسی و بررسی آن به مهارت های بسیار تخصصی در سنگ نوردی و استفاده از ابزار و تجهیزات خاص این کار نیاز است. او خاطرنشان ساخت که به دلیل ساختار ریزشی و پوسیده غیرقابل اعتماد اثر، رعایت تمهیدات حفاظتی برای جلوگیری از آسیب به ساختار ارزشمند آن و جلوگیری از مخاطرات انسانی بطور حتم باید لحاظ شود.
توفیق تصریح کرد: موقعیت راهبردی مکانی، استحکام و ساختار منحصر بفرد دژ آن را به پناهگاهی امن و حصنی حصین برای اسپهبَدان تبرستان تبدیل کرده بطوریکه این مکان واپسین سنگر ایرانیان بوده که جانانه در برابر یورش سپاهیان خلفای عباسی ایستادند تا سرانجام با نیرنگ اعراب پس از 2 سال و هفت ماه تسخیر شد. غار-دژ اسپهبَد خورشید واقع در شهرستان سوادکوه، در تاریخ 17/12/1381 به شماره 7839 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
این باستان شناس تأکید کرد: طرح پژوهشی این پروژه از سال 85 در میراث استان توسط این جانب ارائه شده بود و تا کنون به دلیل نبود اعتبارات و منابع مالی، این اثر بی همتا که شایسته آن است که آنرا «تخت جمشید مازندران» بدانیم، در انزوا و فراموشی قرار گرفته بود و بی مهری مسئولین وقت و برخی کارشکنی ها، راه را برای غارت و دست اندازی حفاران غیرمجاز و تخریب حریم و منظر اثر، توسط ماشین آلات معادن پیرامونی آن باز گذاشته بود.
توفیق با اشاره به خاکبرداری بخش هایی از محوطه پایین دست و حریم اثر، به وسیله بیل های مکانیکی متعلق به معادن تصریح کرد: قرار گیری این اثر در شاهراه تبرستان به ری و و یافته های سطحی آن از جمله سفال های شاخص دوره ساسانی و صدر اسلام، بازگوکننده اهمیت این محوطه در دوران پیش از اسلام و دوران فرمانروایی اسپهبَدان تبرستان است.
او به مطالعه و پژوهش پیش از 10 سال خود اشاره کرد که بر روی غار-دژ اسپهبَد خورشید و استحکامات دفاعی رشته کوه های البرز متمرکز بوده است. مطالعه و پژوهش علمی بر روی سازه هایی از این دست که وی آنها را غار-دژ می نامد، برای نخستین بار در تاریخ باستان شناسی ایران اتفاق می افتد.
این باستان شناس دوره تاریخی اظهار امیدواری کردکه این اقدام به توجه، نگاه عمیق تر، تخصیص اعتبارات لازم و اتخاذ تمهیداتی برای حفاظت و بازسازی و سامان دهی این اثر تاریخی شگفت انگیز و ارزشمند منجر شود.
طرح "بررسی و مستندسازی باستان شناسی غار-دژ اسپهبَد خورشید" که با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری از ابتدای آذرماه امسال آغاز شده تا اول بهمن ماه ادامه دارد.
