یکی از راه های مهم توسعه پایدار در ایران حمایت از جوامع بومی و تولیدات اقتصادی آنان است.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، این مطلب را پرفسور کلائوس زیلند از دانشگاه پلی تکنیک مونیخ در نشست علمی دانش بومی و مردم شناسی زیست محیطی اعلام کرد.
وی در این نشست به بحث درباره اهمیت دانش بومی پرداخت و سه مرحله را در توجه انسان شناختی در ایران بسیار مهم ارزیابی کرد. او مستندسازی بومی در زمینه دانش هایی چون قنات، انتقال دانش ثبت شده به نسل بعد و بخشیدن بعد اقتصادی به دانش بومی و فناوری های آن با هدف زنده نگه داشتن دانش بومی در بطن زندگی مردم را از جمله این مراحل دانست.
به گفته زیلند، سوئیس به عنوان کشور چند فرهنگی کوشیده است دانش بومی را با حمایت اقتصادی از کشاورزان حفظ کند و بر این اساس به توسعه پایدار شکل بخشد. او مباحث دانش بومی و همچنین حضور زنده و پویای فرهنگ روستایی و کشاورزی در سوئیس را یکی از ویژگی های توسعه اقتصادی این کشور با توجه به تولیدات اقتصادی واحدهای کوچک دانست.
در ادامه این نشست مهدی قربانی به طرح نمونه هایی مهم از دانش فرهنگی در سیستم آبیاری در ایران پرداخت.
علیرضا حسن زاده رئیس پژوهشکده مردم شناسی نیز در سخنانی برخی از مطالعات مردم شناسی زیست محیطی این پژوهشکده را تشریح کرد.
این نشست به همت پژوهشکده مردم شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران در محل پژوهشگاه برگزار شد.
