هنر مینای خانه بندی حجم با پیشینه ای 5 هزار ساله که امروز کمتر هنرمندی سراغ آن می رود به همت پژوهشگران پژوهشکده هنرهای ملی سنتی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری احیا شد.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، شهلا اسدیانی پژوهشگر کارگاه مینای پژوهشکده هنرهای ملی "سنتی" پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با بیان این مطلب تصریح کرد که مینای خانه بندی حجم از لحاظ فرم شبیه مینای خانه بندی است با این تفاوت که در این روش کار روی حجمی از طلا، نقره و مس انجام می شود.
به گفته این پژوهشگر، در این روش ابتدا طرح مورد نظر به وسیله کاربن روی ظرف انداخته شده و سپس نقش توسط مفتول های بسیار نازک فلزی با چسب به ظرف متصل می شوند.
وی با اشاره به اینکه در این بخش از کار ظرف در کوره گذاشته می شود تصریح کرد که، پس از جوش خوردن مفتول ها در کوره و سرد شدن ظرف آماده میناکاری می شود. پس از اتمام میناکاری مقداری شیشه رنگی کوبیده بر روی ظرف ریخته و داخل کوره قرار می گیرد تا حرارت کوره شیشه های خردشده را روی ظرف ذوب کند.
اسدیانی با اشاره به تفاوت های این روش با مینای خانه بندی تصریح کرد: جوش دادن مفتول ها در مینای خانه بندی حجم ،کاری ظریف و مشکل است که زمان بسیاری می برد. یکی دیگراز مشکلات این روش، باقی ماندن سیم ها روی ظرف و سالم بیرون آمدن آن ها از کوره است که تفاوت این نوع کار را با مینای تخت نشان می دهد.
