17 آوریل 2024 - 03:43

آثاری از ایران در شهر ممنوعه

20 ژوئیه 2019 - 15:00 dsfr.ir/ly1i1

آثاری از ایران در شهر ممنوعه
eligasht.com
شهر ممنوعه

نمایشگاه «دنیای لونگ چوان: سلادون لونگ چوان و جهانی شدن » در کاخ جایی گونگ در کاخ موزه شهر پکن (شهر ممنوعه) علاوه بر نمایش هنر و صنعت ساخت سلادون ها در کشور چین، در واقع تلاش می کند تا رابطه تمدن ها در گذشته دور را بیان کند، بخصوص رابطه دو تمدن بزرگ ایران و چین که بیش از بیست قرن همکاری های گسترده ای را داشته اند.

این نمایشگاه با حضور محمدرضا کارگر (رئیس اداره کل موزه ها و اموال منقول تاریخی)، گوان چیانگ (رئیس سازمان آثار تاریخی فرهنگی چین)، وانگ شی دونگ (مدیر کاخ موزه چین)، جن شیا دونگ (شهردار شهر لی شوی استان چو جیانگ)، چن شو اوا (رئیس موزه استان چو جیانگ)، باقری (رئیس دیپلماسی عمومی و رسانه)، وفایی (رایزن فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در پکن) و دیگر مقامات عالی رتبه فرهنگی گشایش یافت.

در ابتدای این مراسم وانگ شی دونگ (مدیر کاخ موزه چین) با خوشامدگویی به میهمانان گفت: این نمایشگاه علاوه بر موضوع بسیار مهم سلادون به دلیل همکاری موزه های چند کشور پر اهمیت است و از حضور همه آن ها قدردانی می کنیم.

در ادامه چن شو اوا (رئیس موزه استان چو جیانگ) از برگزاری این نمایشگاه ابراز خرسندی کرد، همچنین جن شیا دونگ (شهردار شهر لی شوی) با معرفی استان چوجیانگ سومین سخنران این مراسم بود.

محمدرضا کارگر (مدیرکل امور موزه ها) در این مراسم با اعلام رضایت از همکاری موزه ها که منجر به این رویداد بزرگ فرهنگی در شهر ممنوعه به عنوان یکی از پرجاذبه ترین بناهای تاریخی جهان شده، گفت: در جهان امروز که برخوردهای سیاسی، فضای حاکم بر جوامع را به خود مشغول کرده، موزه ها تلاش می کنند تا گفتگوی فرهنگی را گسترش دهند. گفتگویی که موجبات اصلی بالندگی انسان و گسترش دوستی هاست.

گوآن چیانگ (رئیس سازمان آثار تاریخی فرهنگی چین) به عنوان آخرین سخنران در خصوص اهمیت سلادون و رابطه آن در جاده ابریشم صحبت کرد.

از میان 833 قلم اشیای این نمایشگاه 100 قلم به موزه های ایران، انگلیس، ژاپن، کره جنوبی و امارات تعلق دارد و شمار دیگر آثار از بیش از سی موزه کشور چین گردآوری شده است. قدمت سلادون های به نمایش درآمده از اواخر قرن دهم میلادی تا قرن 19 میلادی بوده و مشتمل بر نمونه های کامل و سالم تا قطعات خرد و شکسته سلادون است که در واقع نشان دهنده حساسیت مجریان امر در اهمیت دادن به سفال به عنوان میراث فرهنگی فاخر کشورشان است. تاکید اصلی این نمایشگاه بر سلادون های لونگ چوآن شهری در جنوب چین است که قدمت ساخت سلادون در آن به 1700 سال قبل برمی گردد. سه منطقه دیگر مهم در زمینه تولید این اشیا استان فوجیان، گواندونگ و جیانگ شی است.

موزه ملی ایران نیز 14 اثر سلادون خود را که نه قلم آن ها ممهور به مهر شاه عباس صفوی بوده، زینت بخش نمایشگاه کرده که از قسمت های بسیار مورد توجه اهل فرهنگ و هنر است.

از نکات حائز اهمیت در این رویداد، تعدادی از سلادون های شرکت داده شده از سوی موزه ویکتوریا و آلبرت و موزه بریتانیا است که نتیجه ذوق و ذهن زیبایی اندیش هنرمندان ایرانی در ابداع الهام گرفته ولی خلاقانه آثار سلادون است.

جبرئیل نوکنده (رئیس کل موزه ملی ایران) با ابراز خرسندی از فراهم آمدن چنین فضایی فرهنگی هنری در سطح بین الملل گفت: شاید برای اولین بار است که نمایشگاهی با این وسعت بر روی سلادون تمرکز کرده است. پایبندی، ترویج و احیای یک هنر و سنت به عنوان میراث فرهنگی در کشوری با پیشینه تمدنی چین هدف بدیهی در برخورد اول با این نمایشگاه به نظر می آید. اما ارزش های بیشتری در فرای آن وجود دارد: نخست آنکه حضور موزه های بزرگ در کنار یکدیگر نشان مشترک بودن مواریث فرهنگی و فرامرزی بودن آن ها برای همه جهانیان است که موجب دوستی پایدار ملت ها می شود. دوم آنکه حضور ایران در این نمایشگاه نشان می دهد که سرزمین ما در گذشته با همتایان و دولت های بزرگ هم عصر خود رابطه نزدیک و گسترده ای داشته است.

نینا رضایی (رئیس اداره معرفی و آموزش موزه ملی ایران) در خصوص موضوع نمایشگاه گفت: مخاطب در این نمایشگاه شاهد طیف وسیعی از سلادون است که ویژگی مشترک آن ها نگاه عمیق سفالگر به طبیعت است.

بهره مندی از فضایی تاریخی جریان پیوسته ای را بوجود آورده که جاذبه رنگ سبز با تنالیته گسترده آن هر بیننده ای را مجذوب خود می کند.

در این نمایش بازدیدکننده وحدت در عین کثرت را به خوبی درک کرده و فهم عمیق تری از ظرفیت های هنر و اندیشه مردمان پیش از خود را کسب می کند.

این نمایشگاه تا 12 مهرماه مطابق با ساعات و روزهای بازدید کاخ موزه معروف به شهر ممنوعه از ساعت 8:30 تا 16:30 پذیرای علاقمندان بوده و روزهای دوشنبه تعطیل است.

« دنیای سفر » این نوشته را از « ایلنا » آورده است. واکاوی، پی گیری، نگارش و آفرینش، شایسته سپاسگزاری است.
1