یک پژوهشگر مرکز پژوهش های مجلس معتقد است ساماندهی تعطیلات را باید به منزله یک فرآیند دید که تعطیلی دو روزه آخر هفته سرمنزل نهایی آن است.
سینا کلهر با اشاره به ناکامی مجموع طرح های ارائه شده به منظور نظم بخشیدن به سیستم آشفته تعطیلات در ایران، گفت: «به دلایل ساختار و بافت جامعه، حساسیت های فرهنگی، مذهبی و سیاسی، روند اتخاذ تصمیم گیری ها و اجرای آنها را با دشواری و کندی همراه کرده و طبیعتا اعمال تغییرات و اصلاحات در زمینه ساماندهی تعطیلات نیز نمی تواند از این قاعده مستثنی باشد. افزایش تعطیلی آخر هفته از یک روز به دو روز، مستلزم تجدید نظر در تعطیلات موجود و حذف برخی از آنها است. در واقع فرمول بسیار ساده و روشن است و راه حل بر همه عیان؛ اما موانع موجود بر سر راه اجرایی کردن این طرح در واقع همان حساسیت هایی است که پیش تر ذکر شد.»
این پژوهشگر نکته اصلی و فراموش شده در اجرای موفقیت آمیز طرح ساماندهی تعطیلات را داشتن یک استراتژی هدفمند معطوف به تحقق طرح تعطیلی دو روز پایانی هفته دانست و تصریح کرد: «هدف ایده آل این است و هرگونه طرحی که در برهه کنونی ارائه می شود، باید به گونه ای شرایط را برای نیل به این هدف هموار کند.»
کلهر به تشریح طرح پیشنهادی خود برای ساماندهی تعطیلات پرداخت و گفت: «برای کنترل تعطیلات متغیر تقویم که یکی از دلایل مهم مورد توجه قرار گرفتن بحث تعطیلات در میان کارشناسان و مسوولان کشور بوده، لازم است یک سیستم برنامه ریزی متغیر نیز وجود داشته باشد تا از این طریق آشفتگی ها به حداقل برسد. در 2 ماه پایانی هر سال، دولت می تواند تقویم تعطیلات کشور را برای سال بعد اعلام کند و به این ترتیب امکان برنامه ریزی برای خانواده ها، سازمان ها و ادارات دولتی و خصوصی نیز محفوظ خواهد ماند.»
وی با تاکید دوباره بر اقدامات و برنامه های گام به گام و پرهیز از ارائه راه حل های مقطعی گفت: «در این روش انعطاف زیادی وجود دارد و می توان در هر سال با توجه به شکل قرار گرفتن تعطیلات، تصمیمات مقتضی را اتخاذ کرد؛ برای مثال اگر در یک سال عید غدیر و قربان مصادف شد با شهریور، در آن سال می شود فاصله میان این دو عید را تعطیل اعلام کرد و در عوض چند تعطیلی دیگر را حذف کرد. همچنین این در خصوص تعطیلاتی که با مناسک خاصی همراه نباشند، صدق می کند. در این صورت نه تنها به حساسیت ها دامن زده نمی شود بلکه با تاکید بیشتر بر برخی مناسبت ها، امکان گفتمان در این خصوص نیز به بهترین صورت فراهم شده و به این ترتیب از مقاومت ها کاسته می شود.»
طرح پیشنهادی کلهر از آنجایی که طرحی متغیر و منعطف است، نه تنها به آشفتگی و نابسامانی کنونی در تعطیلات تقویمی در میان مدت سامان می دهد، بلکه با جا به جا شدن روزهای تعطیل، تعدیل نگاه مطلق گرایانه نسبت به تعطیل بودن یا نبودن مناسبت ها و روزهای خاصی در تقویم را به دنبال خواهد داشت.
این پژوهشگر مرکز پژوهش های مجلس اما پیش نیاز اجرایی شدن این طرح را واگذاری اختیارات لازم در مورد حذف و اضافه کردن تعطیلات به تقویم، از مجلس به دولت دانست و اظهار کرد: «در حال حاضر اعمال هرگونه تغییر در این خصوص نیازمند ارائه طرح و لایحه به مجلس و طی شدن فرآیند طولانی طرح و تصویب آن در خانه ملت است؛ بنابراین پیش از آنکه امکان پیاده شدن این طرح فراهم شود، لازم است این تفویض اختیار صورت گیرد و با در نظر گرفتن و تصویب مجموعه ای از کلیات که چارچوب عمل دولت را مشخص کند، تصمیم گیری در این موضوع به دولت واگذار شود.»
کلهر همچنین گفت: «در جلسات کارگروه ساماندهی تعطیلات حضور داشته و طرح مذکور را در آنجا ارائه کرده ام و نمایندگان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و نیز کمیسیون اجتماعی و فرهنگی دولت هر دو با این طرح موافق بوده اند؛ اما مایه شگفتی این است که با وجود این موافقت ها و ابراز تمایل برای اجرای این طرح، متولی اجرای ساماندهی تعطیلات مشخص نیست.»
وی در مورد طرح تعطیلات زمستانی که به گفته متولیان پیگیری طرح ساماندهی تعطیلات، راه حل نهایی ارائه شده سازمان به هیات دولت است، اظهار کرد: «تعطیلات زمستانی راه حلی غیرمنطقی برای حل مشکلات مربوط به بحث تعطیلات است؛ تا آنجا که 12 دستگاهی که در جلسات مربوط به ساماندهی تعطیلات حضور داشتند نیز همگی با آن مخالف بودند. جای تعجب است که چگونه با وجود همه این مخالفت ها و برگزاری نشست های تخصصی، چنین پیشنهادی به عنوان راه حل نهایی مطرح شده است!»
پرونده طرح ساماندهی تعطیلات به گفته مدیرکل دفتر مطالعات و آموزش دفتر گردشگری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، با ارائه طرح تعطیلات زمستانی به دولت بسته شده است؛ اما از آنجایی که با وجود گذشت چند ماه، همچنان در نوبت بررسی هیات دولت مانده و با توجه به اظهارات کارشناسان که این طرح را محکوم به شکست می دانند، به نظر می رسد آنچه بیش از هر عامل دیگری مانع به سرانجام رسیدن برنامه های ساماندهی تعطیلات است، نبود اراده ای جدی برای حل راهبردی این موضوع است؛ موضوعی که با وجود وفاق کلی بر لزوم پیگیری آن و نیز اتفاق نظر بر راه حل های احتمالی، سال ها است که همچنان بلاتکلیف باقی مانده است.
« دنیای سفر » این نوشته را از « دنیای اقتصاد » آورده است. واکاوی، پی گیری، نگارش و آفرینش، شایسته سپاسگزاری است.
